Ocak doğumlu biri olarak kış mevsimi en sevdiğim mevsimdir. Bir de kar yağıyorsa inanılmaz mutlu olurum. Şimdilerde "kar yağdı yağacak hala yağmadı yağsın artık" cümleleri herkesin ağzında.. Şu sıralar kar yağmasını istediğim için kendimi kötü hissediyorum.. Sebebi ise bir kaç ay önce gördüğüm bir rüya. Hatırladıkça içim ürperiyor.Rüyamda izbe bir evde yaşadığımı gördüm. Rutubetli duvarlar, çatlamış kırılmak üzere olan camları olan sobalı bir ev.Kapısı ise camdan ve biraz çatlamış. Dışarıyı seyrederken kar yağmaya başlıyor,çatlamış camdan sızan soğukla birlikte ürperiyor ve üzülüyorum "ben bu hallere düşecek insan mıydım" diyorum.Ve sonra uyanıyorum. Bu rüyadan beri bazı şeyleri ne kadar göz ardı ettiğimi fark ettim. Sıcak evlerimizde otururken kar yağışını izlemek hoşumuza gidiyor fakat sıcak evleri olmayan insanlar ya da sokaktaki minik dostlarımız bu derece soğuk havaların gelmemesini istiyor. Onları düşünmüyoruz demiyorum fakat hayatımızın telaşına o kadar dalıyoruz ki unutuyoruz.. Benim için bir nevi hatırlatıcı nitelikte farkındalıktı o rüya.. O günden beri kar yağmasını istediğim zamanlarda bir tarafım bu durumdan rahatsız olup kendinden utanarak yağmasın diyor.
Mevsimsel olarak eskisi kadar soğuk zamanlar geçirmiyoruz hatta mevsimsel olarak yaşanması gereken doğal çizelgesinin çok ötesinde sıcaklıklar yaşıyoruz. Dünyayı yeterince yorduk belkide yavaş yavaş öldürüyoruz fakat yine de havalar soğuduğunda yardım elini uzatabileceğimiz birine rastlıyorsak o elinizi cebinize sokup oradan uzaklaşmadan yardım eli olmayı deneyin. Deneyelim. Biz eskiden o kadar da kötü insanlar değildik. Bu derece bencil değildik.. Konuyu dağıttığımın farkındayım iç sesim o kadar gürültülü ki son zamanlarda bastıramıyorum. Yazıyı kuzgunun günlüğü haline getirmeden veda edeyim.
Bencil olmadığımız ve paylaşarak güzelleştiğimiz zamanlar geçirmek dileğiyle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder