Kar Yağışını Beklemek Bencilliğimizden

Ocak doğumlu biri olarak kış mevsimi en sevdiğim mevsimdir. Bir de kar yağıyorsa inanılmaz mutlu olurum. Şimdilerde "kar yağdı yağacak hala yağmadı yağsın artık" cümleleri herkesin ağzında.. Şu sıralar kar yağmasını istediğim için kendimi kötü hissediyorum.. Sebebi ise bir kaç ay önce gördüğüm bir rüya. Hatırladıkça içim ürperiyor.Rüyamda izbe bir evde yaşadığımı gördüm. Rutubetli duvarlar, çatlamış kırılmak üzere olan camları olan sobalı bir ev.Kapısı ise camdan ve biraz çatlamış. Dışarıyı seyrederken kar yağmaya başlıyor,çatlamış camdan sızan soğukla birlikte ürperiyor ve üzülüyorum  "ben bu hallere düşecek insan mıydım" diyorum.Ve sonra uyanıyorum. Bu rüyadan beri bazı şeyleri ne kadar göz ardı ettiğimi fark ettim. Sıcak evlerimizde otururken kar yağışını izlemek  hoşumuza gidiyor fakat sıcak evleri olmayan insanlar ya da sokaktaki minik dostlarımız bu derece soğuk havaların gelmemesini istiyor. Onları düşünmüyoruz demiyorum fakat hayatımızın telaşına  o kadar dalıyoruz ki unutuyoruz.. Benim için bir nevi hatırlatıcı nitelikte farkındalıktı o rüya.. O günden beri kar yağmasını istediğim zamanlarda bir tarafım bu durumdan rahatsız olup kendinden utanarak yağmasın diyor.
Mevsimsel olarak eskisi kadar soğuk zamanlar geçirmiyoruz hatta mevsimsel olarak yaşanması gereken doğal çizelgesinin çok ötesinde sıcaklıklar yaşıyoruz. Dünyayı yeterince yorduk belkide yavaş yavaş öldürüyoruz fakat yine de havalar soğuduğunda yardım elini uzatabileceğimiz birine rastlıyorsak o elinizi cebinize sokup oradan uzaklaşmadan yardım eli olmayı deneyin. Deneyelim. Biz eskiden o kadar da kötü insanlar değildik. Bu derece bencil değildik.. Konuyu dağıttığımın farkındayım iç sesim o kadar gürültülü ki son zamanlarda bastıramıyorum. Yazıyı kuzgunun günlüğü haline getirmeden veda edeyim.
Bencil olmadığımız ve paylaşarak güzelleştiğimiz zamanlar geçirmek dileğiyle...

Merhaba 2019

Yeni başlangıçları hep yeni yıldan bekliyoruz. Yeni yılın yeni umutlar getireceğine inanıyoruz çoğu zaman, sanki bir önceki yıl mutluluk getirmiş gibi. İş hayatındaki çalkantılar sağlık sorunları ile geçen  yıpratıcı koca bir yılı geride bıraktım. Aslında bazı şeyleri çokta geride bırakmış sayılmam. Yalnız değilim bir çoğumuz geride bırakmadık sorunları.. Sadece takvimsel bir değişim yaşadık. İnsanda sıfırdan başlama hissiyatı oluyor belkide. Yılın ilk gününe baş ağrısı ve bir takım psikolojik hezeyan ile karşıladım sizce bu 2019 da beklentisiz olmam gerektiği konusunda bir işaret midir?
Melakolik Gülşen hortlamış olabilir... Yeni bir başlangıç planım yok aslında. Yeni yılda tek hedefim yarım bıraktığım ne varsa hepsini tamamlamak. Yarım bırakılan kitaplar,diziler,filmler,puzzellar ve veda edilmesi gereken insanlar..
Daha umutlu bir yazı yazmak isterdim. Fakat bir önceki yıldan ya da önceki yıllardan ne umduk ve neler yaşadık her şey ortadayken hayal dağıtmak istemiyorum. Kendimize bari dürüst olalım değil mi? Hiçbir şey çok çok güzel ve kolay olmayacak. Mutlu olmak için savaş vereceğiz ve yaşamak için.. Savaşı kaybedersek ne anlamı var beslediğimiz umutların..
Bu derece karamsar bir yazı yazmayı beklemiyordum kendimden fakat yazdıkça anladım ki umutlarımı öldürmeye başlamışım halbuki  beni iyi tanıyanlar Polyanna olduğumu söylerlerdi.. Onuda her şey gibi öldürdüğümü farketmemiştim..
Her neyse beklentisiz bir 2019 a merhaba! Belki bu şekilde bütün sorunlar çözülür ne dersiniz.. Yaşayabilirsek göreceğiz..