Nasılda uzaklaşıyor insan kendinden..İnsanlardan uzaklaşmayı bir kenara bırakın en acısı insanın kendisine uzaklaşması...
25 yaş..
Ocak ayında kutladım yeni yaşımı.." 24 ten ne farkı var ki." demiştim kendimce.. Ama bakıyorum da 30'a 5 kala...
Yoo hayır orta yaş bunalımı değil bu..
Hani bazen takkenizi masaya koyar da düşünürsünüz ya.. Ben ne yaptım? Bana ne yaptılar? İşte son zamanlarda o kadar çok düşünüyorum ki..Fark ettim ki uzun zamandır düşünmekten kaçtığım şeyler tam da bu zamanımı bekliyormuş. Küçük bir kapı araladım sadece koca bir karabasan olup tepeme çöktüler...
Güçlü olmaya çabalamakta ne kadar zorlandığımı bu gece daha iyi anlıyorum...Geçmişe giden o düşünce yolculukları bu gece daha çok sarstı beni.. Pişmanlıklar,keşkeler, ya öyle olsaydılar.. Kendime o kadar çok geç kalıyormuşum ki.. Bir haftalığına izne çıkıyorum.. Tek ümidim karabasanları def edebilmek ve güçlüymüş gibi görünmek yerine gerçekten güçlü kalabilmek başaramazsam zaten çok sürmeyecek hayat...
